Bizler! Ah bizler…
Dertleri bitmeyen bizler. Ne olacak bize ne? Sonumuz ne olacak? Hiç mi merak etmeyiz? Meraktan da öte düşünme miyiz?
Şimdi biz bütün bu kıssalardan sonra hala "Moralim bozuk, hayattan zevk almıyorum, neşem yok, fakirim, hastayım, iftiraya uğradım, stresteyim, daralıyorum, bunalıyorum" mu diyoruz? Diyorsak hâlâ demek ki biz inadına iyileşmek istemiyoruz, sanki musibeti benimsiyoruz o zaman.
E, artık pes yani!..
Kur'an gibi kitabımız, o kitapta onlarca Rasül ve Nebimiz, Kainat Güneşi gibi Önderimiz, her şeyden öte bir Halık'ımız, bir yaratanımız olacak da hâlâ stresteyim diyeceğiz öyle mi?..
Yakışıyor mu bu bize?!.. Yakışıyor mu bir Müslüman'a?
Kıssaları yeniden okuyalım lütfen!... Defalarca okuyalım. Bir daha, bir daha okuyalım. Çiçeği sularken bir defa mı suluyoruz. Sık sık suluyoruz ki solmasın diye değil mi? Yemeği bir defalık mı yiyoruz, suyu bir defalık mı içiyoruz. Kur'an da böyledir işte. Ömrümüzün sonuna kadar, nasıl ki yemek yiyip su içiyorsak, Kur'an'ı da ömrümüzün sonuna dek okuyacağız. Her zaman ve zeminde okuyacağız. Şartlar ne olursa olsun asla ve kat'a bize mani olmamalı.
Ama tarih kitabı okur gibi değil ha, kendimizi Rasül ve Nebilerin yerine koyarak, sahnede başrol oynadığımız gibi düşünerek, olayın içine girerek okuyalım. Kitap okumuş olmak için değil, Kur'an'ın hayatımıza bir nebze de olsa olumlu etki yapması için okumamız gerekir.
Göreceksiniz ne stres kalacak, ne de sıkıntı!.. Sizin ben adınıza birebir kefilim. Canım pahasına olsa da kefilim.
Sabrın, tevekkülün, teslimiyetin eminliği ile huzur müjdesi alacaksınız.
Niye mi bu kadar iddialıyım?
Ben değil, böyle olacağını Allah cc söylüyor:
"Andolsun ki sizi biraz korku ve açlık; mallardan, canlardan ve ürünlerden biraz azaltma (fakirlik) ile deneriz. Sabredenleri müjdele!... O sabredenler, kendilerine bir belâ geldiği zaman: "Biz Allah'ın kullarıyız ve biz O'na döneceğiz" derler. İşte Rablerinden bağışlamalar ve rahmet hep onlaradır. Ve doğru yolu bulanlar da onlardır."
(Bakara Suresi / 155 ve 157. ayetler) (Sizde Kur'an'a bakabilirsiniz bu konuda yasaklama yok ya. Hem böylelikle Kur'an'a bakma alışkanlığımız pekişmişsin olsun inşeAllah.)
Artık hayatınıza şu andan itibaren değiştirecek bir karar veriniz. İllaki bir sebep, imkanlar v.s. oluşsun diye beklemeyin. Şu an, hemen şimdi, "Bismillah" diyerek, Allaha yönelerek:
"Ben artık bundan böyle, Allahın cc emrettiği bir hayatı yaşamak için, bana düşen görev ne ise, onu araştırıp yaşamaya gayret edeceğim. Bu konuda tek yardımcım Allah azimüşşandır. Rehberim Kur'an'dır, Önderim Hz Muhammed sav'dır."
Allah cc stressiz, sıkıntısız, dertsiz bir hayat ihsan etsin diyeceğiz ama böyle bir dua da olmaz ki canım! Çünkü zaten dünya imtihan dünyasında değil miyiz? Varlıkta bir imtihan, darlıkta bir imtihan! Sıkıntı da olacak, streste. Mühim olan, iyi veya kötü her şeyi hayırla karşılayabilmek! O zaman geliniz duamızı şöyle özdeşleştirelim.
"Ey Rabbimiz! Bizlere sabır, metanet, tevekkül ihsan eyle. Her halükarda sana yönelmeyi lütfet. Zikrini de şükrünü de en güzel şekilde eda edebilmek için bizlere güç ver. Hakkımızda ihsan eylediğini hayırlara tebdil eyle. Bizleri, nesillerimiz, takdir ettiğin her şeye kanaat edenlerden kıl." Amin.
Dua etmek ücretle değil ki! Sınır yok, sınırlama yok. Vakti yok, usulü yok. İçinden geldiği gibi, olabildiğince samimane dua. Durmadan, ara vermeden ölünceye dek dua. "Ya, sürekli dua ediyorum ama değişen bir şey yok" diyorsanız, "Haklısınız!! Bırakın dua etmeyi o zaman!!!" diyeyim size, öyle mi? Ne olacak? Başka bir Rabb'mi var, ona yalvaracaksınız?
"Kullarım Beni sana soracak olursa, muhakkak ki Ben (onlara) pek yakınım.
Bana dua ettiği zaman dua edenin duasına mutlaka cevap veririm. Öyleyse, onlar da Benim çağrıma cevap versinler ve Bana iman etsinler. Umulur ki irşad olurlar."
(Bakara Suresi, 186. Ayeti Kerime)
Cümleden Allaha emanet olunuz kıymetli yarenlerim.
Selamun aleykum ve rahmetullah
Anasayfa 
