Biz insanız. Bazen düşünürüz bazen unuturuz. Bazen unuttuğumuzu bile unuturuz. Bir yaşantı içindeyiz, öylesine bir yaşantı işte. Yaşadığının farkında olmadığı bir yaşam içindeyiz. Unutmak bir yerde belki mazeret sayılır ama bizimkisi unutmakta öte; gaflet, vurdumduymazlık, kendimize, özümüze, var oluş nedenimize hıyanet mi desek ne?
Birisine yeri geliyor konu icabı soruyorum: “Namaz kılıyor musunuz?” Gayet rahat: “Hayır!”
Nedir bu “hayır” dedirten? Korkunun eksikliği mi yoksa sevginin mi? Belli ki bilinç eksikliği var ama hangi yöndeki bilinç? Getirisi götürüsü hesap edilmeyen bilinçsiz bir bilinç !!!
Başka bir zamandı, bir tanıdığım “banka faizin bu zamanda meşru olduğunu” savundu. Bu nasıl izah edilebilir? “Meşru derken, helal midir diyorsun?” diye sormuştum bu sefer. Hık mık etti, belli ki vicdanına söz geçirmesi zor, ikna edilmesi güç kalbin. Tamamen nefsiyetçilik dolu bir olay.
Peki, nedir bize olumsuz şeyleri meşru gösteren? Namaz kılmamak basit mi, faiz yemek kolay mı, ilahi emre itaatsizlik kolay bir şey mi? Sonucu ne olabilir?
Allah cc sadece camilerin duvarları arasında mı? Caminin avlusundan çıkınca Allah'ın olmadığı bir dünyaya mı geçiyoruz? Allah, "niyet ettim Allah rızası için" den, sol omza selam verme anına kadar yani sadece namaz esnasında var da, sonrasında yok mu? Yürürken, koşarken, yerken, içerken, eğlenirken, vapur beklerken, kırdayken Allah cc, dünyamızın neresinde?
Allah cc, Ramazan ayında ve özellikle iftar saatinde mi sadece? Her hangi bir ayın her hangi bir akşam yemeğinde, sabah kahvaltısında, beş çayında, toplantıda, seminerlerde, Allah cc nerede?
Allah'tan bahsedebilmek için, imam, vaiz, ilahiyatçı, kısacası din adamı ya da “aşırı dinci” olmak şart mı? Allah'tan sadece gündemdeki bir konu sebebiyle, dindar bir çevreye hitaben mi bahsedilir? Dinle pek alakası olmayan bir televizyon kanalında, hiç de din adamı olmayan birileri, gündemde yokken bir bahis açıp Allah'ı anlatamaz mı? Allah'tan sadece, “Batıl inancınız var mı?” sorusuna cevap veren bir şarkıcının “Evet, ben nazara inanırım” sözleri münasebetiyle mi bahis açılır?
Allah zemzem içip, hurma yerken var da, kola içip, elma yerken yok mu? Tesbih çekerken Allah'ı hatırlayıp, şınav çekerken unutmak şart mı? Kurban eti yerken O'nun adını anıp, kasaptan aldığımız eti yerken başka isimler anmamız neden?
O'nu sadece babaannelerimizden, dedelerimizden dinlemek zorunda mıyız? Küçük bir çocuk Allah'tan bahsetse çok mu garip kaçar? Gezip eğlenmekten başka bir şey yapmaması gerektiğini düşündüğümüz bir genç Allah'tan bahsederse, ona mutlaka bir sıfat yakıştırıp kategorize etmemiz mi gerekir? “Ya sana ne oldu bu yaşta, uçtun herhalde, kim kandırıyor seni böyle şeylerle?!” mi demek gerekir? Yoksa gurur duymak mı?
Yalnız kalıp korktuğumuzda hatırladığımız, arkadaşlarımızla sohbete daldığımızda unuttuğumuz bir Allah'a mı inanıyoruz?
Allah "32 farz"ı sayarken dünyamızda da, "pi" sayısını hesaplarken nerede? "Orucu bozan şeyler"i sayarken O'nu hatırlayacağız da, neden iki hidrojenle bir oksijeni birleştireceğimiz laboratuarın kapısını kapatınca unutuvereceğiz. Din adamı inanır da O'na, bilim adamı inanmaz mı? Bilim adamı inansa bile, "bilim" yaparken bir kenara koymak zorunda mı? O'nun kanunlarını O'nu unutarak açıklamanın adı bilimse, bunun kökeni nasıl olur da "bilmek"ten gelebilir?
Felaketlerde, dertlerde, sıkıntılarda el açtığımız Allah cc, her işimiz yolunda giderken nerede? Hiç de hoşumuza gitmeyen şeyler başımıza geldiğinde "Allah'ım neden ben?" diye sorduğumuz halde, her şey istediğimiz gibi giderken aynı soruyu neden sormayı akıl etmeyiz?
Küçükken gittiğimiz Kur'ân kursunda Allah var da, koca adam olup gittiğimiz üniversitede yok mu?
Henüz Elifba'yı yeni sökerken öğrendiğimiz gibi “Allah her yerde” olmasına rağmen, neden ısrarla O'nu hayatımızın belirli bölümlerine yerleştirip, geri kalanından çıkarıyoruz? Biz unutunca O hükmünü icra etmiyor mu sanıyoruz? Daha rahat haksızlık yapmak, hayatımızın amacını daha rahat unutmak ve amaçsız bir dünyada sorumluluklarımızdan kaçmak için bu kadar saçma bir hayat kurgulamaya değer mi?
Sizce, hayat bu kadar değersiz mi?
Dostum, ah dostum, Güzel ve kadim dostum.
Zamandan, mekândan münezzeh olan Allah cc senin kalbinde. Senin yüreğinde, hissinde, gözyaşında, hüzünle semaya açtığın avucunda! Hani bazen boyunu büküyorsun, sıkıntılar üst üste geliyor, daralıyorsun, bunalıyorsun ya, elinde olmadan dilin bir anda ALLAH diyor ya.
Elinde olmadan mı dedin yoksa, BİR’i sana dedirtti mi? Sana kendisi hatırlatmak için bir sürü bahane sunan BİR’i olmaz mı?
Lütfen bir düşün istersen, ne dersin?
Selam ve sevgi ile…
Anasayfa 
